……..
Derviş sordu:
“ Şu ikisinden hangisi daha ileridedir sence: Hz. Muhammet mi, Sufi Beyazıt-i Bistami mi?
Mevlana:
-“ Bu ne biçim soru böyle? Son peygamber Resulullah (s.a.v) efendimiz ile bir sufi yi bir mi tutarsın? ”
Derviş :
-“Bir düşün: Peygamber hazretleri şöyle buyurmamış mıydı? “Yarabbi seni tebcil ederim. Seni layıkıyla bilemedim.” Halbuki Beyazıt-i Bistami “Ben kendimi tebcil ederim, benim şanım yücedir. Zira hırkamda Allah var.” dedi. Madem biri Allah’a nazaran ufak hissederken kendini, diğeri Allah’ı içinde taşır, bu ikisinden hangisi daha ileridedir sence?
Mevlana:
-“Allah aşkı derya deniz gibidir. Kendi meşrebince her insan ondan su alır. Fakat kimin ne kadar su alacağı kabının büyüklüğüne bağlıdır Kiminin kabı fıçıdır, kiminin kova; kiminin kırbadır, kiminin matara.
Bistami’ nin kabı Peygamber Efendimizinkine nazaran ufaktı. O bir avuç içti, kandı. O kadarla mesut ve sarhoş oldu. Ne güzel kendinde ilahi varlıktan eser bulmuş. Ama o halde kalmak, yola devam etmemek demektir. O mertebede bile Allah ile nefs ayrı gayrıdır. Peygamber efendimize gelince, Allah’ın sevgili kuludur, onun kabı kolay dolmaz. O yüzden Allah, Kuran’da şöyle buyurmuş: Açıp genişletmedik mi senin kalbini? Kalbi böyle genişleyince, yani kabı büyüyünce, doymak bilmez bir susuzluk hasıl olmuş içinde. Boşuna değil, ‘seni layıkıyla bilemedik’ deyişi. Halbuki kimse Allah’ı O’nun gibi bilemedi.
…………
Cebelavi Sokağı’nın Çocukları – Necip Mahfuz
21 saat önce
